Tomografia komputerowa to jedna z najdokładniejszych i cenionych diagnostycznie metod obrazowania. Obok rezonansu magnetycznego to metoda, która pozwala na otrzymanie trójwymiarowego obrazu ludzkich tkanek. Jednym z typów badania tomograficznego jest tomografia stożkowa (CBCT). Przeanalizowaliśmy więc opracowanie naukowe oceniające wartość diagnostyczną CBCT w odniesieniu do innych metod obrazowania. Przedstawiamy w skrócie informacje, które pozyskali naukowcy w wyniku swojej analizy i przeglądu dostępnych badań.
Cel
Naszym celem była analiza wartości diagnostycznej stożkowej tomografii komputerowej na podstawie publikowanych w badań naukowych [1]. Celem autorów przedstawionego opracowania było z kolei zilustrowanie użyteczności CBCT w obszarze zaburzeń układu mięśniowo-szkieletowego oraz porównanie tej metody diagnostycznej z innymi dostępnymi metodami obrazowania tj. rentgen (RTG), rezonans magnetyczny (MRI) i wielodektorowa tomografia komputerowa (MDCT).
Analiza podstawowych informacji dotyczących CBCT (stożkowej TK)
Dostępny na rynku sprzęt umożliwiający wykonanie badań CBCT pozwala na obrazowanie różnych obszarów układu ruchu. Przystępny koszt wykonania badania oraz niskie napromienianie generowanie w trakcie jego wykonywania to elementy, dzięki którym tomografia stożkowa może odgrywać istotną rolę w precyzyjnej diagnostyce i miejscowej ocenie pourazowej tkanek, uszkodzonych w następstwie złamania kości, zwichnięcia lub skręcenia. Badanie tomograficzne umożliwia także ocenę tkanek zmienionych chorobowo.
Obraz zmian zwyrodnieniowych otrzymanych w badaniu tomografii komputerowej ocenia się jako precyzyjniejszy i pozwalający na łatwiejszą diagnozę w porównaniu z konwencjonalnym badaniem radiograficznym (RTG). W przypadku oceny zapalenia w obszarze kości i szpiku lub występujących w nich zmian nowotworowych CBCT ma zastosowanie w wykrywaniu sekwestracji w obszarze chorobowo zmienionym.
Stożkowa tomografia komputerowa (CBCT) - sposób generowania obrazu
W trakcie badania tomograficznego lampa rentgenowska oraz detektor obracają się synchronicznie wokół pacjenta. W krótkich odstępach czasu wykonywane jest obrazowanie pojedynczych projekcji, które następnie pozwalają na rekonstrukcję obrazu trójpłaszczynowo. W wyniku nakładania licznych obrazów otrzymujemy pełny obraz tkanek w perspektywie 3D.
Już w kolejnym naszym artykule na blogu dokładna analiza badań w praktyce oraz wybranych przypadków klinicznych. Zachęcamy do obserwowania.
W tekście korzystano z informacji otrzymanych na podstawie analizy artykułu.
Bibliografia:
- Magdalena Posadzy, Julie Desimpel, Filip Vanhoenacker: Cone beam CT of the musculoskeletal system: clinical applications. Insights Imaging. 2018 Feb; 9(1): 35–45.
głosów: 0