Czy uraz w trakcie uprawiania sportu eliminuje z powrotu do dyscypliny, w trakcie wykonywania której doszło do kontuzji?
Oczywiście, że nie! Istnieją oczywiście trwałe uszczerbki na zdrowiu, które dyskwalifikują z szeregu aktywności fizycznych. Jednak analizując drobne urazy i kontuzje w pierwszej kolejności za cel należy sobie postawić powrót do pełnej sprawności, który obejmuje także powrót do sportu w pełnym wymiarze. Na starcie skazany na porażkę jest sposób myślenia, w którym zakładamy, że „ja już nigdy nie będę ..”. Do czego w takim wypadku dążymy? Jaki cel przed sobą stawiamy? Jak możemy mówić o efektach terapii kiedy nie planujemy odzyskać zdrowia? Po wieloletnich zmaganiach można w pewien sposób zmodyfikować cele ale na starcie powinny być one jasno sprecyzowane, możliwe do osiągnięcia i zadowalające dla Pacjenta. Ciężko mówić o zadowoleniu osoby, która na zawsze ma zrezygnować z czegoś co lubi. W naszych gabinetach zakładamy dążenie do najlepszej możliwej do odzyskania formy fizycznej Pacjentów. W początkowym okresie terapii oczywiście zalecane jest ograniczenie lub całkowite zaprzestanie aktywności fizycznej. Z biegiem czasu, już podczas rehabilitacji, wdrażane są odpowiednie ćwiczenia, modyfikowane zalecenia, powolny powrót do aktywności sprzed urazu. Bardzo często przychodzą do nas Pacjenci, którzy wiele miesięcy, lub lat, wstecz usłyszeli, że powinni na zawsze zrezygnować ze sportu. Zawsze wtedy zastanawiamy się jak można, przede wszystkim młodą osobę, która już po kilku zabiegach odzyskuje dawną sprawność, tak bardzo wprowadzić w błąd.
Jak unikać podobnych urazów w przyszłości?
Najważniejsze to znaleźć przyczynę! Czy mechanika ciała jest prawidłowa. Czy balans mięśni jest odpowiedni. Czy postawa jest właściwa. To należy sprawdzić zanim przystąpimy do terapii. Oczywiście terapia „na ostro” mająca za zadanie ograniczenie stanu zapalnego w tkankach zostaje wdrożona natychmiastowo. Stopniowo wprowadzone są formy terapii takie jak terapia mięśniowo-powięziowa, terapia manualna oraz wszelkiego rodzaju zestawy ćwiczeń, których podstawą powinna być dokładna diagnoza układu ruchu. Jeśli znajdziemy napięcia, densyfikacje, nieprawidłową mechanikę struktur anatomicznych i „to” naprawimy możemy zakładać, że zniwelowaliśmy ryzyko wystąpienia ponownego urazu w połowie. Dlaczego w połowie? Dlatego, że niezbędne jest przeprowadzenie dodatkowo terapii blizny powstałej w wyniku urazu, nauka poprawnych wzorców ruchowym i wzmocnienie osłabionych mięśni. Po zakończeniu tych procedur możemy przypuszczać, że Pacjent bezpiecznie może wrócić do ulubionego sportu. Oczywiście istnieje pamięć ruchowa oraz połączenia nerwowe i powięziowe, które mogą „zaszwankować”i uraz się powtórzy, jednak przypuszczamy, że prawdopodobieństwo takowego nie będzie większe niż u osoby, u której nigdy do podobnej kontuzji nie doszło.
Co zrobić jeśli Lekarz lub Terapeuta zalecił zmianę pracy?
W sporcie sprawa jest jasna. Wykonywany jest sporadycznie, nawet jeśli codziennie, to trwa jakiś czas i można pracować nad ciałem w taki sposób aby było zdolne do wykonywania tego rodzaju aktywności przez pewien czas. Inaczej sprawa przedstawia się w przypadku wykonywania długotrwałej, codziennej, pracy zawodowej w pozycji lub z obciążeniami, które znacznie przeciążają narząd ruchu. W takim wypadku można oczywiście modyfikować postawę Pacjenta, zmieniać mechanikę ruchu oraz wprowadzać nowe nawyki. Jest to niezbędne aby odzyskać lub utrzymać zdrowie. W sytuacji kiedy nie jest możliwe zmodyfikowanie stanowiska pracy lub wyeliminowanie szkodliwych sytuacji z nią związanych konieczna będzie rzeczywiście jej zmiana. Syzyfową pracę stanowi terapia Pacjenta, który regularnie, w trakcie jej realizacji, odnawia sobie powstałe przeciążenia i mikrourazy. Najważniejsza jest modyfikacja nawyków ruchowych. Może być kluczem do utrzymania obecnego stanowiska pracy przy zniwelowaniu jego destrukcyjnych skutków w organizmie. W sytuacji kiedy zmiana nawyków nie jest możliwa lub Pacjent nie wdraża zaleceń przedstawionych przez Terapeutę prowadzącego objawy będą wciąż nawracać.
Warto analizować, planować, pytać, stawiać cele
Dobry Lekarz lub Terapeuta dokładnie przedstawi przyczynę i opisze proces chorobowy, który skutkuje objawami zgłaszanymi przez Pacjenta. Zaproponuje też różne formy terapii. Rzadko na starcie zaznaczy, że „nigdy nie będzie dobrze”. Nie obiecujemy też przysłowiowych „gruszek na wierzbie”. Jeśli jakiś cel leczenia jest niemożliwy do osiągnięcia, a zmiany tak zaawansowane, że całkowite wyleczenie nie jest możliwe, to mówimy o tym otwarcie, jednak nigdy nie oznacza to u nas całkowitego skreślenia możliwości odzyskania sprawności. Zawsze próbujemy! Prawie zawsze wychodzi.
głosów: 0